Μια ανάρτηση που γίνεται με μεγάλη καθυστέρηση,σήμερα , φίλες μου.
Μια ανάρτηση αφιερωμένη σε τρεις αγαπημένες δημιουργούς,που είχα την ευκαιρία ή καλύτερα την τύχη να δω και να θαυμάσω από κοντά τη δουλειά τους .
Έλαβα μέρος στα giveaways που διοργάνωσαν,κληρώθηκα ,στάθηκα δηλαδή τυχερή και έτσι έφτασαν στα χέρια μου, οι δημιουργίες τους.
Δημιουργίες εξαιρετικές,ξεχωριστές που μιλούν στην καρδιά και κουβαλούν άρωμα φιλίας.
Θεμέλιοι λίθοι ελπιδοφόρας διαδικτυακής φιλίας...
Το πρώτο δωράκι ήρθε από τη Νικόλ,που φτιάχνει ιδιαίτερα κοσμήματα.Είναι ένα βραχιόλι πλεγμένο με κηροκλωστή και επάργυρο σύρμα,που συμβολίζει "την ελευθερία εκάστου εξ ημών",όπως λέει η δημιουργός του,μέσα από τα κοινά σημεία αναφοράς και επικοινωνίας.
Τις τέσσερις λευκές αλυσίδες του ,τις σφιχταγκαλιάζει το επάργυρο σύρμα,αφήνοντάς τες ελεύθερες για να ξανασμίξουν πιο κάτω και να ελευθερωθούν ξανά.
Μου αρέσει πολύ ο συμβολισμός του,Νικόλ.
Το δεύτερο είναι το ανοιξιάτικο ρολόι της Χαράς,γεμάτο χρώμα,παιδικότητα , ενθουσιασμό κι απλότητα,όπως το περιγράφει η ίδια,για να μετράω το χρόνο και την Άνοιξη.
Η αλήθεια είναι ότι λουλούδισε η ψυχή μου από την ημέρα που το έλαβα και γέμισε με ροζ μοσχοβολιστά ανθάκια,που ελπίζω να είναι αυτά της αθωότητας....
Και η ιδιόχειρη αφιέρωσή της,με τα όμορφα,μεγάλα γράμματά της δε φανερώνει άραγε την καθαρότητα και την τόλμη της ψυχής ,που με ανιδιοτέλεια ,δημιουργεί και χαρίζει;
Και μαζί από την όμορφη Ζάκυνθο, το Άνθος της Ανατολής,που κάποια μέρα θα πάψω να την ονειρεύομαι και θα καταφέρω να την επισκεφθώ,
ήρθαν τα μαντολάτα και τα μυρωδάτα, γεμάτα γλύκα παστέλια.
Έτσι η δική μου Άνοιξη τα έχει όλα.
Ο χρόνος μου μετριέται με λουλούδια,
με μια αγκαλιά λουλούδια παιδικής αθωότητας
και φέρνει μυρουδιές από άγριο τριαντάφυλλο
και γλύκα από παστέλι.
Τελευταίο ήρθε ένα όμορφο βραχιόλι ,από τη Χριστίνα,
μια καινούρια φίλη που ζει στα Χανιά και φτιάχνει υπέροχα κοσμήματα,
γεμάτο χρώμα και μηνύματα φιλίας κι αυτό .
William Blake