Όλο το καλοκαίρι μάζευα.... και μάζευα....
και τελειωμό δεν είχα ,
τους μικρούς μου θησαυρούς.
Βότσαλα,κοχύλια,πέτρες,αστερίες .
Και ω του θαύματος!! Να κι ένας μικροσκοπικός αχινός.
Η έμπνευση ήρθε αμέσως
κι ο αχινούλης πήρε τη θέση της πέτρας σ' ένα δαχτυλίδι από σύρμα αρζαντό.
Κέλυφος αχινού και σύρμα αρζαντό |
Δεν ξέρω γιατί,αλλά όταν τον κοιτάζω ,
μου έρχεται στο νου
ένα παιδικό ποιηματάκι
από το Αναγνωστικό της Πρώτης.
Ίσως επειδή αύριο ανοίγουν τα σχολεία.
Αχ,και να 'μουν αχινός
βουτηχτής αληθινός
βουτηχτής αληθινός
στην άμμο να ξαπλώνω
τα αγκάθια μου ν'απλώνω,λέει το ποιηματάκι.
Εντάξει,ο δικός μου δεν έχει αγκάθια,
έχει όμως ένα πολύ ωραίο πρασινωπό κέλυφος.
Αντίο,λοιπόν θάλασσα,πολυαγαπημένη!!!